Hendrik van Leeuwen

Henk van Leeuwen, voluit Hendrik, was voor de oorlog in dienst bij de militaire politie. Na de demobilisatie door de bezetters werd hij tewerkgesteld bij de Haagse politie. Hij woonde in een pension in deze stad. Een van de medebewoners van het pension, was heel actief voor de Haagse LO-groep, onderdeel van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers, en vervulde hierin een coördinerende rol.
Henk van Leeuwen hielp onder andere met het bezorgen van voedselbonnen en persoonsbewijzen aan onderduikers en andere leden van het verzet.
Een andere man was de coördinator heel behulpzaam bij de activiteiten. Dit bleek een infiltrant. Besloten werd om deze man te liquideren. Deze actie is echter mislukt. Om deze reden is Henk van Leeuwen, samen met de vcoördinerende verzetsman ondergedoken. Toen ze dachten, dat de kust weer veilig was, hebben ze hun gewone leven weer opgepakt. Maar het was niet veilig: op 28 maart 1944, om 06.00 in de ochtend, zijn Henk van Leeuwen en zijn collega verzetsman van het bed gelicht. Op diezelfde dag zijn nog 13 leden van de LO-groep door de SD gearresteerd.
Henk is samen met de andere mannen gevangen gezet in het Oranjehotel. Begin juni zijn ze overgeplaatst naar Kamp Vught. Enkele maanden later waren de geallieerden aan de winnende hand. Toen is door de SS besloten Kamp Vught te ontruimen. De gevangenen werden, of gefusilleerd, of op transport gezet. Henk werd op transport gezet naar concentratiekamp Sachsenhausen in Oraniënburg op 6 september 1944. Na een kleine week in Oraniënburg, is hij tewerkgesteld in het buitencommando van Sachsenhausen in Rathenow. Daar is hij op 26 April 1945 door de Russen bevrijd.
Henk was zich terdege bewust van de risico’s die hij nam. Zijn zwager, Johan van Wageningen, is in 1942, na een schijnproces, door de Duitsers gefusilleerd. Johan van Wageningen is ook in het namenmonument te vinden.