Adrianus Baltus Bommezijn

Zoon van ds. Johan Leendert Bommezijn (30 oktober 1851 Woudrichem - 22 januari 1922 Nijmegen) en Cornelia van Tienhoven (18 juli 1852 Heeze, NB - 23 januari 1927 Brummen).
Getrouwd met Jeanne Helene de Rochemont (23 mei 1891 Magalang - 13 januari 1958 Den Haag). Ze kregen 4 kinderen.
Hij werkt als rechter bij de arrondissementsrechtbank van Den Haag en hielp onderduikers. Hij was onder andere actief bij de Ordedienst (OD).
Tijdens de bezetting verleent hij onderdak aan neergeschoten geallieerde piloten en geheim agenten die terug proberen te keren naar Groot-Brittannië.
Adriaans hulpverlening aan het verzet wordt in het voorjaar van 1942 bekend bij de Duitsers die hem op 13 maart 1942 in Den Haag arresteren en vastzetten in het Huis van Bewaring in Scheveningen, het 'Oranjehotel'.
Adriaan wordt veroordeeld tot Nacht und Nebel, een strafklasse voor verzetsstrijders die spoorloos moesten verdwijnen. Nabestaanden mochten nooit te weten komen waar de gevangene zich bevindt en of hij of zij nog leeft. Impliciet zijn de Nacht und Nebel-gevangene ter dood veroordeeld, maar in plaats van onmiddellijke executie vormt hun gevangenschap zelf een uitgestelde doodstraf; de zware dwangarbeid, mishandeling, onder-
voeding en het onthouden van verzorging moest hen geestelijk en lichamelijk fataal worden.
Tussen 6 november 1942 en 31 januari 1943 zat hij gevangen in Kamp Amersfoort.
Op datum onbekend is hij getransporteerd van Kamp Amersfoort naar Kamp Vught, daar zat hij tussen 1 februari 1943 en 11 maart 1943 gevangen.
Op datum onbekend is hij getransporteerd van Kamp Vught naar Kamp Haaren, daar zat hij tussen 11 maart 1943 en 14 april 1943 gevangen.
Op datum onbekend is hij getransporteerd van Kamp Haaren naar Kamp Vught.
Op datum onbekend is hij getransporteerd van Kamp Vught naar Natzweiler.
Op 6 september 1944 is hij getransporteerd naar Dachau. Zijn kampnummer was 99721. Van daaruit naar het Nacht und Nebel-kamp Natzweiler-Struthof in de Franse Vogezen. Vanuit Natzweiler wordt hij eerst naar het buitenkamp Dautmergen gezonden en vervolgens naar het buitenkamp Vaihingen an der Enz. Daar wordt Adriaan in de wintermaanden aan het werk gezet in de steengroeves zonder kousen en schoenen.
Adriaan overlijdt op 30 januari 1945 aan de gevolgen van de mishandeling, uitputting en bevriezing van zijn benen.
Hij is 62 jaar geworden.
Adriaans vrouw Jeanne zou in het concentratiekamp Ravensbrück terechtkomen. Via Malmö keert zij na de bevrijding terug naar Nederland.
Zijn ene zoon kwam om in Duitsland, zijn andere zoon in Londen.

Informatie uit:
geni.com
oorlogsbronnen.nl
verzetsmuseum.org.