Dirk Johannes van Tuijl

Dienst-Wim werd in 1943 door de Nederlandse spion van de Duitse Sicherheitsdienst (SD) Anton van der Waals geïnfiltreerd, waardoor een groot aantal leden van de groep door de Duitsers kon worden gearresteerd. Ook binnen de Zeeuwse verzetsgroep werden arrestaties verricht. Dirk van Tuijl werd op donderdag 22 juli gearresteerd in Bergen op Zoom toen hij als koerier een map met documenten aan een contactpersoon overdroeg. Hij werkte bij De Koninklijke Maatschappij De Schelde als elektricien.

Bij De Schelde lagen voortdurend schepen van de Kriegsmarine voor onderhoud en reparatie. Ook werden hier Duitse mijnenjagers gebouwd.
Vermoedelijk heeft hij hier informatie verzameld over de Duitse Kriegsmarine. Dirk werd beschuldigd van 'Spionage' en werd overgebracht naar Scheveningen.
Vanaf 23 juli 1943 zat hij gevangen in "Het Oranjehotel" te Scheveningen in cel nummer 784.

Op 5 augustus 1943 werd hij overgebracht naar de SD-gevangenis in Haaren (Oisterwijk)
De ontruiming van Kamp Haaren vond plaats op 5 september 1944 (Dolle Dinsdag). Voor die tijd was hij daar echter al vertrokken.
Tijdens het vierdaags ‘Proces Wim’ werd hij tot de doodstraf veroordeeld. In afwachting van de voltrekking van het vonnis werden alle veroordeelden in dit proces op 29 juli onverwachts overgeplaatst naar Duitsland. Eerst naar Anrath. Dit was een tijdelijk verblijf alvorens naar Lüttringhausen te worden overgebracht.

In de ochtend van 5 september 1944 werden zij overgebracht naar Tuchthuis Lüttringhausen (Remscheid-Duitsland) Hier werd Dirk tewerkgesteld. De werkzaamheden vonden plaats in het tuchthuis. De omstandigheden waren erbarmelijk. Kou, honger…. Als men niet aan de verwachtingen voldeed, en dat was al snel, werd men als “onwerkwillig” bestempeld. *
Op 2 november werden alle “onwerkwilligen” overgebracht naar Tuchthuis Hameln.

Een voor 3 april 1945 gepland transport naar de beoogde executieplaats in Wolfenbüttel ging niet door omdat het treinstation van Hameln werd gebombardeerd. Vanuit Hameln liepen de gevangenen een vernietigende ‘dodenmars’ richting kamp Hecht, vijfenveertig kilometer verderop. Van de ongeveer vierhonderd uitgemergelde gevangenen bereikten er slechts tweehonderd de eindbestemming. Dit subkamp was onderdeel van Concentratiekamp Buchenwald.

Op 15 april 1945 werd Dirk bevrijd door de Amerikanen en op 18 april kon hij vertrekken. Op 10 mei 1945 was hij terug in Nederland in Venlo.
Vanaf 11 juni 1945 stond Dirk van Tuijl weer ingeschreven als inwoner van Vlissingen in de Aagjen Dekenstraat 93. Zijn gezin woonde daar sinds 21 december 1944. Dit blijkt uit de persoonsbewijzen van mijn grootouders die bewaard zijn gebleven.
Hij heeft de oorlog overleefd maar is nooit meer de oude geworden.