Johannes Posthuma

Bron: oorlogsgravenstichting

Jelle Posthuma deed een oproep voor de Februaristaking

Jelle Posthuma wordt geboren in Amsterdam op 29 augustus 1906 als oudste zoon van Jelle Meiles Posthuma en Elizabeth de Boer. Zijn ouders komen uit Drenthe en Friesland. Hij trouwt op 27.8.1936 met Johanna Celie (geb. Amsterdam 1914) en ze krijgen een zoon Robby en dochter Greet.

Jelle werkt bij de Holland-West Afrika Lijn, houdt van voetbal en is ook bestuurder bij zijn voetbalverening. Hij is lid van de CPN, waar ook zijn vrouw Johanna in 1939 lid van wordt. In november 1940 begint Jelle vanuit hun huis in Zwanenburg exemplaren van “de Waarheid” te stencilen. Johanna verbergt die in haar korset en brengt het zo naar Amsterdam. Ook exemplaren van het pamflet “staakt staakt staakt” (de oproep tot de Februaristaking!) worden door hem gestencild. Op 15 april 1942 wordt bij Johanna’s ouders huiszoeking gedaan en dan besluiten Jelle en Johanna om onder te duiken in een huis in Amsterdam. Als blijkt dat er een oproep ligt voor Jelle zich te melden bij de SD, duikt Jelle Posthuma onder in Beekbergen en vervolgens samen met Johanna (zonder de kinderen) in Soesterberg. Een andere onderduiker bij dit gezin wordt opgepakt en zo wordt (vanwege veertien namen in zijn aantekenboekje) onder andere het echtpaar dat hem onderdak biedt verraden en ook het echtpaar Posthuma.

Jelle en Johanna worden gearresteerd op 7 februari 1943 en naar gevangenis het Haagse Veer in Rotterdam gebracht. Daarna komt Jelle in Kamp Amersfoort en vervolgens op 24 februari 1943 wordt hij naar Kamp Vught getransporteerd. Op 17 juni 194 wordt hij door het “Landesgericht” in Utrecht ter dood veroordeeld. In juli en begin augustus zit Posthuma gevangen in het Oranjehotel in Scheveningen. Op 10 augustus 1943 wordt hij gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte, samen met zes andere CPN-leden.

Johanna is in juni 1943 ook naar Kamp Vught gestuurd en tewerkgesteld bij de Philipsafdeling. Op 6 september 1944 wordt zij met het laatste grote transport vanuit Vught naar Ravensbrück gedeporteerd waar ze moet werken in de fabriek van Siemens. Op 24 april 1945 is zij een van de honderden Nederlandse vrouwen die wordt vrijgelaten. Ze wordt door het Rode Kruis in witte bussen via Denemarken naar Zweden gebracht. Hier verblijft ze een tijd om aan te sterken en keert terug naar huis. Haar ouders hebben al die tijd op de twee kinderen gepast.

In Amsterdam (het Gein) is een straat naar hem vernoemd: het Jelle Posthumapad.

Het Verzetsherdenkingskruis is toegekend aan Jelle Posthuma (bron: Verzetsmuseum Amsterdam).

Bron: Nieuwsbrief Ver. Kinderen van Verzetsdeelnemers, zomer 2021

Geplaatst door Ina Brethouwer op 26 oktober 2021

Hij werd na de oorlog aangemeld voor vermelding in het nooit verschenen Eereboek voor gevallen communistische verzetsmensen.