Cornelis Dogger

Zoon van Gerrit Adrianus Dogger (30 juli 1890 Amsterdam - 13 augustus 1978 Amsterdam) en Nancy Johanna Graves (19 februari 1887 Amsterdam - 10 december 1958 Amsterdam).
Werktuigkundige.
Broer van Gerard Dogger die direct bij de groep van Joan Schimmelpenninck en de Ordedienst betrokken was.
Stond in contact met Anton Abbenbroek, zamelde geld in voor de OD.
Opgepakt op 13 maart 1942.
Vrijgelaten wegens ziekte op 15 september 1943.
Verzetsherdenkingskruis.

Informatie uit:
tracesofwar.com
wiardibeckman.com
genealogieonline.nl

Dubbelportret

Gerrit Adrianus Dogger

Geboren op 30-7-1890 te Amsterdam

Beroep: brandstofhandelaar

Woonplaats: Amsterdam

Gearresteerd op 13 maart 1942 te Amsterdam

Straf: abgetrennt; ziek vrijgelaten

IM 314 OD lijst: lijst J, nr. Anklage 2e OD-proces: 21

Overleden: 13 augustus 1978

Cornelis (Kees) Dogger

Geboren op 25-4-1915 te Amsterdam

Beroep: werktuigbouwkundig ingenieur

Woonplaats: Amsterdam, Nicolaas Maesstraat 38

Gearresteerd: 13 maart 1942 te Amsterdam

Nr Ankl. 2e OD: 20

Straf: abgetrennt; ziek vrijgelaten

IM 314 OD lijst: lijst J; nr. Anklage 2e OD-proces: 22

Overleden: onbekend

Willemsparkweg 1919 (Archief Amsterdam, beeldbank)

Gerrit Dogger trouwt op 30 juli 1914 met Nancy Johanna Graves. Zij krijgen drie zonen en daarna twee dochters: Cornelis (Kees), Pieter, Gerardus Adrianus (Gerard), Johanna Hendrica en Kundertje Elizabeth.

Het gezin Dogger woont in Amsterdam aan de Willemsparkweg 197, een straat in een Joodse buurt in Amsterdam-zuid. In 1939 werd hier op nr. 61a het kantoor van de Joodse Raad gevestigd. De straat is vernoemd naar het Willemspark, dat zijn naam dankt aan koning Willem 1. De naam werd in 1943 door de Duitse autoriteiten verboden, net als andere namen die verbonden waren met het koningshuis. Het verhaal gaat dat Amsterdamse ambtenaren de nazi’s wijsmaakten dat de straat vernoemd was naar de fictieve Brits-Nederlandse componist William Spark. Op 24 juni 1943 zou er zelfs een ‘concert’ georganiseerd zijn in Kamp St. Michielsgestel ter gelegenheid van de zogenaamde 100e geboortedag van William Spark. Een andere lezing is dat de gijzelaars in St. Michelsgestel zichzelf en elkaar bezighielden met causerieën en cursussen. Een van deze cursussen was een hilarische practical joke. Willem Spark werd ten tonele gevoerd als een revolutionair en zeer begaafd muzikant. In 1986 besloot de Gestelse gemeenteraad werkelijk een straat te vernoemen naar deze Willem Spark, naar aanleiding van dit verhaal. De enige straat in Nederland waarschijnlijk, die vernoemd is naar een persoon die nooit heeft bestaan.

Vader Gerrit Dogger heeft een brandstoffenhandel in Amsterdam, een familiebedrijf. Dat bedrijf loopt goed en financieel hebben ze geen klagen. Daardoor is hij in staat om zoon Gerard c.q. de Ordedienst te sponsoren als die na de arrestatie van de welgestelde OD chef-staf Joan Schimmelpenninck in november 1941 in geldnood komt. Gerard heeft geld nodig voor de OD. “Geld, hoe kom je daaraan? Oom regelde
dat, geruisloos. Maar nu wordt het nijpend. Sommigen van ons krijgen die maandelijkse 100 piek (‘studiegeld’) nog, maar er zijn honderdeneen dingen die geld kosten. Vroeger ging ik om geld naar mijn vader.” Ook nu is vader Gerrit bereid om bij te springen.

Zijn ouders weten dat Gerard gezocht wordt sinds augustus, en ze moeten zelf ook heel voorzichtig zijn. Drie rechercheurs hebben bij Gerards ouders thuis, in Amsterdam, wachtgelopen: acht-op, acht-af. “Eén was fout,” zegt broer Kees, “één konden we niet peilen en die ander was goed.” Kees vertelt aan Gerard: ”As-ie komt, lazer ik hem eruit, mefrou”, had ‘de goeie’ tegen moeder Dogger gezegd. Gerard neemt via Chris Navis en Abbenbroek contact op met Kees. Deze probeert de geldnood zo goed mogelijk op te lossen met hulp van vader Dogger en van vrienden en contacten van hen allebei, zodat Gerard weer even vooruit kan. Gerrit weet bv. een bedrag van f 10.000 voor de ID te krijgen van K. Rot, een belangrijke houthandelaar uit Bloemendaal. Kees Dogger vertelt na de oorlog dat ook Rot gearresteerd werd, zeven maanden lang in het Oranjehotel verbleef waar hem het verblijf zo aangenaam mogelijk werd gemaakt en toen werd vrijgelaten. Deze behandeling zou hij te danken hebben aan de druk van de Zweedse regering op de Duitse autoriteiten.

Kees Dogger is kort voor de oorlog getrouwd met Johanna Maria Swagerman; zij krijgen in 1941 een kind. Hij is zelf actief bij de OD in Amsterdam; details over zijn activiteiten vertelt hij niet aan Gerard, net zomin als andersom. Hun ouders Gerrit en Nancy weten dat hun zoons illegaal actief zijn, maar stellen geen vragen. Als Gerard zonder uitleg zegt dat hij naar Den Haag verhuist, zeggen zij: “Nou, dan moet je dat maar doen, jongen, maar wees voorzichtig.”

Gerrit en Kees worden allebei gearresteerd op 13 maart 1942; een dag waarop de SD een grote slag slaat en veel OD-leden en mensen die bij de OD betrokken zijn oppakt. Zij worden net als al die anderen opgesloten in het Oranjehotel in Scheveningen, staan terecht in het 2e OD-proces in Haaren en worden abgetrennt. Beiden ontkomen aan deportatie naar Amersfoort en verder, doordat ze op 15 september 1943 wegens ziekte worden vrijgelaten. Gerrit Dogger overlijdt op 13 augustus 1978 op 88-jarige leeftijd. Zijn vrouw Nancy was al 20 jaar eerder overleden, op 10 december 1958.