Johannes Ludovicus Henricus Bezems

Johannes Ludovicus Henricus (Jan) Bezems, geboren op 13 juni 1918 in Tilburg werd in 1938 opgeroepen voor de militaire dienstplicht en ingedeeld bij de kaderklas van het GeDep.Bat.Infanterie, het zesde regiment infanterie (6 RI) in Roosendaal. Hier ontmoet hij o.a. Franz van Kampen (1918-1942), Gerrit van der Linden (1913-1942) en Pieter Brinkman (1919-1942), die later, net als hij in het Oranjehotel terecht zijn gekomen.

Op 8 mei 1940 is de 5e Compagnie van het 6e Depotbataljon Infanterie naar Rotterdam gestuurd om het PTT kantoor in de Raadhuisstraat te bewaken.
14 mei breekt de hel los en wordt Rotterdam gebombardeerd. 5 dagen later was het voorbij en capituleert het Nederlandse leger, de manschappen worden op ‘groot verlof’ gestuurd en keerden huiswaarts om hun oude levens op te pakken.

Oranje Garde

Na de capitulatie zochten enkele oude ‘maten’ elkaar weer op. Een aantal van de vriendengroep uit de diensttijd werden lid van de Oranje Garde, waaronder Jan Bezems. Deze kleine verzetsgroep bestond veelal uit oud militairen en was onderverdeeld in losse groepen verspreid over verschillende steden, o.a. Voorburg, Den Haag, Tilburg. Zij pleegden sabotage, verspreiden illegale blaadjes, stalen wapens, etc.

Op 3 september 1941 brak er een kleine brand uit in een kamer boven de Sierkan in Scheveningen. De kamer werd gehuurd door Gerrit van der Linden. Al ging het om een klein incident – de brand, veroorzaakt door onvoorzichtig behandelen van brandampullen, had hij zelf al geblust. Toch werd de brandweer gebeld en, omdat men de zaak niet vertrouwde werd de politie erbij gehaald. Na grondig onderzoek van de kamer werden allerlei illegale voorwerpen - een Nederlands legerpistool, handgranaten, patronen, brandampullen, stafkaarten en plattegronden van o.a. vliegvelden, verdedigingswerken, spoorwegen, kazernes, etc. gevonden en, helaas tussen de administratie ook een lijst met namen van leden van de groep. 30 van hen worden gearresteerd.

Het proces tegen de leden van de Oranje Garde begon 31 augustus en duurde tot 5 september 1942. 6 van hen kregen de doodstraf, waaronder Gerrit van der Linden en Franz van Kampen. Het vonnis werd op 19 oktober 1942 voltrokken. Pieter Brinkman was al op 30 maart 1942 aan de gevolgen van zijn verhoor in het ziekenhuis overleden.

Cel 672 op de E-vleugel

Jan Bezems werd in Tilburg door de Gestapo gearresteerd en belandde via de Koning Willem II Kazerne in Tilburg in het Oranjehotel, waar hij in 1941 in cel 672 op de E-vleugel werd opgesloten. Na de oorlog schrijft hij hierover in een brief aan de familie Maduro, de ouders van George Maduro bij wie hij in de cel terecht kwam:

"Zeer geachte Heer en Mevrouw Maduro,
De ontvangst van Uw brief van 6 juni j.l. heeft mij ten zeerste verheugd. Hierdoor immers heb ik door een gelukkig toeval contact gekregen met de ouders van iemand, die ik zeer vereer en die voor mij – vooral in de zo moeilijke oorlogsjaren – een lichtend voorbeeld is geweest. Want inderdaad heb ik enige tijd tezamen met Uw zoon George in een cel van de toenmalige Duitse politie-gevangenis te Scheveningen gezeten en wel in de maanden November en December 1941 in cel no. 672 op de E-vleugel van het z.g. ‘Oranje-Hotel’.
Ik ben gearresteerd door de Gestapo in October 1941 in Tilburg. Na enige weken in een donkere cel te hebben gezeten, werd ik naar Scheveningen gebracht, waar ik volkomen gebroken, lichamelijk zowel als geestelijk en zonder enige moed aankwam, in de volle overtuiging, dat ik het einde tegemoet ging.
Nooit zal ik het ogenblik vergeten, toen eerder genoemde cel werd opengemaakt en ik stond tegenover een stralende en lachende jongeman, die Uw zoon bleek te zijn. Ik herinner mij nog, dat hij een blauw jasje droeg. Hij ontving mij, alsof ik een gast was, die eindelijk arriveerde. Hij trad op als een waar gastheer. En deze eerste vriendelijkheid na lange tijd ontroerde me zeer.
Wat Uw zoon in de toen volgende weken voor mij geweest is, kan ik onmogelijk beschrijven. Doch ik overdrijf niet, als ik U zeg – en dat vertel ik vaak aan vrienden – dat ik het aan hem en hem alleen te danken heb, dat ik het destijds heb kunnen uithouden ….."

Uiteindelijk verblijft Jan Bezems maar kort in het Oranjehotel. Terwijl het voor zijn vrienden dramatisch afloopt, heeft hij geluk en wordt hij zonder opgave van reden vrijgelaten, zoals ook George Maduro, die later meermaals is opgepakt en in 1945 in het concentratiekamp Dachau aan vlektyfus is overleden.

Na het Oranjehotel is Jan Bezems ondergedoken om na de bevrijding van het zuiden als liaison officier toegevoegd te worden aan Canadese en Engelse eenheden op weg naar Duitsland. Tot 1948 was hij in dienst bij de Nederlandse Militaire Missie bij de Geallieerde Bestuursraad in Duitsland.

Tot aan zijn overlijden op 14 mei 1978, op 59 jarige leeftijd is J.L.H. Bezems werkzaam geweest als diplomaat.