Willem Wagenaar

Zoon van Willem Wagenaar (28 januari 1886 Utrecht - 2 juli 1969 Den Haag) en Anna Geertrui Manger (11 februari 1894 Amsterdam).
Ongehuwd.
Neef van Nico Wagenaar, eveneens lid van de Stijkelgroep.
Op 10 april 1941 is hij gearresteerd in Den Haag.
Van datum onbekend tot 26 maart 1942 heeft hij in het Oranjehotel gevangen gezeten.
Op 4 juni 1943 is hij omgekomen in Berlijn.

"Wie was mijn oudere broer Wim en hoe verliep zijn, te vroeg afgebroken, leven?
Na een paar jaar in Nijmegen te hebben gewoond, woonde ons gezin in resp. Brussel, Londen en Den Haag. Na de lagere school in Londen heeft Wim het Christelijk Gymnasium in Den Haag doorlopen. Wim was een leuke, open en hartelijke jongen, geliefd bij familie en vrienden. Ik was altijd trots op hem. Hij was zeer veelzijdig: sportief, speelde tennis en hockey, maar was ook goed in toneelspelen. Ook was hij muzikaal: speelde viool in het schoolorkest. Na zijn eindexamen ging hij in Leiden Indologie studeren. Hij wilde later graag als bestuursambtenaar naar het toenmalig Nederlands Indië.
Al spoedig werd hij opgeroepen voor militaire dienst. Hij kwam bij de bereden artillerie en had het wel naar zijn zin bij de paarden. Na enige tijd kreeg hij studieverlof en kon hij zijn studie vervolgen. Hij genoot van het studentenleven, maar had ook altijd veel interesse in de politiek en volgde vooral de ontwikkelingen in Duitsland.
De toestand in Nederland begon ook spannend te worden. In 1939 werd de mobilisatie afgekondigd en toen Wim tijdens zijn studie een paar dagen thuis was, viel Duitsland Nederland binnen en na 5 oorlogsdagen was de capitulatie een feit. Wim was na dit radiobericht volkomen uit zijn doen en had vreselijk het land omdat hij niet kon vechten om zijn vaderland te verdedigen. Hij zat verslagen op zijn kamer, had zijn uniform aangetrokken, en voorspelde wat er allemaal zou gebeuren. Vader gaat tegen de muur en ik ook.. Het moet voor Wim iets vanzelfsprekends zijn geweest dat hij zich na de bezetting in de illegaliteit stortte. Niemand vermoedde waar Wim en zijn vrienden mee bezig waren. De jongens hadden toen zelf ook nog geen idee hoe gevaarlijk hun geheime bijeenkomsten eigenlijk waren.
Door verraad werden in april 1941 vele jonge mannen en een paar vrouwen gearresteerd. Er kwamen toen aan ons adres drie NSB-ers. Eén bleef bij de voordeur staan, één ging naar de achterdeur en de derde door naar Wims kamer. Wim werd naar de Scheveningse strafgevangenis gebracht en werd ervan beschuldigd lid te zijn van de Organisatie Stijkel (Wim had nog nooit van Stijkel gehoord!).
In het begin mochten we Wim heel af en toe bezoeken, zo ook op 24 mei, zijn 22ste verjaardag, toen we hem met bloemen en cadeautjes mochten feliciteren.
In het voorjaar van 1942 vernamen wij dat Wim, met vele anderen, op transport naar Duitsland zou gaan. Vanaf die tijd was geen enkel contact meer mogelijk.
Na vele maanden van onzekerheid bereikte ons in september 1943 het trieste bericht dat Wim al maanden eerder was gefusilleerd. De schok was groot en het was voor mijn ouders nauwelijks te accepteren dat zij hun enige zoon nooit meer zouden terugzien.
C.F.P. Scholte-Wagenaar (zuster) "

Informatie uit:
oorlogsbronnen.nl
geni.com
openarch.nl
stijkelgroep.nl