Frederik Bernard Andries Joseph Jansen

Zoon van Johannes Martinus Hubertus Jansen (27 februari 1851 Zwolle - 20 december 1898 Amsterdam) en
Henriëtte Maria Elisabeth Beckering (15 juli 1856 Amsterdam - 27 februari 1924 Utrecht).
Trouwde op 4 november 913 in Ewijk met Anna Maria Catharina van Bouwdijk Bastiaanse (17 augustus 1883 Bemmel - 23 april 1963 Vinkeveen).
Woonde in Ede. Kolonel buiten dienst. Rooms-Katholiek. Lid verzet.
In oktober 1940 werd op de Veluwe een gewestelijke afdeling van de Ordedienst opgericht met de Apeldoornse kolonel R. Boomsma als gewestelijk commandant en Jansen als zijn plaatsvervanger.
Op 15 mei 1942 is hij als (oud-) beroepsmilitair in krijgsgevangenschap teruggevoerd.
Door ziekte was hij na een maand weer thuis, waar hij direct met zijn verzetsactiviteiten doorging.
Op 28 augustus 1942 werd hij echter in het huis van zijn schoonmoeder in Warnsveld gearresteerd. Achtereen-
volgens zat hij gevangen in de Scheveningse gevangenis (Oranjehotel), tussen 22 oktober 1943 en 25 oktober 1943 Kamp Amersfoort, op 16 januari 1943 concentratiekamp Vught, en de gevangenis in Haaren.
Op 23 oktober 1943 is Jansen op transport gesteld naar het concentratiekamp Natzweiler in Elzas - Lotharingen.
Binnen twee weken overleed hij als gevolg van mishandelingen. Hij werd van een hoge trap buitentrap van beton geschopt, omdat hij door zijn leeftijd en ontberingen niet snel genoeg liep (1*).
Jansen had een ernstige hoofdwond en waarschijnlijk een hersenschudding. Enkele dagen later bezweek hij aan zijn verwondingen.
Postuum is hem het Verzetsherdenkingskruis toegekend.
Zijn naam wordt vermeld op het Mausoleum op de Paasberg in Ede.

(1*) In haar boek over het concentratiekamp in Natzweiler schrijft Hinke Piersma dat Jansen door kapo Willy Heimig werd getrapt. Mede gedetineerde Nico Wijnen - in Den Haag actief in de communistische Vonkgroep - weersprak later volgens de historica dat Heimig de boosdoener was geweest.

Informatie uit:
wo2slachtoffers.nl
genealogieonline.nl
oorlogsbronnen.nl