Emile Louis Katan

Woonde in Den Haag, Koninginnegracht 27. Zoon van woonwarenhuis eigenaar Mozes-Mau-Katan (23 september 1880 Maassluis) en Sophia Jacoba-Fie-Andriesse (4 augustus 1890 Den Haag). Bij de mobilisatie werd hij opgeroepen. In mei 1940 was hij dienstplichtig wachtmeester bij de Artillerie Meet Compagnie.
Koopman in meubelen / student aan de Economische Hogeschool in Rotterdam (de voorloper van de Erasmus Universiteit). Nederlands-Israëlitisch. Lid verzet behorend tot de Groep Mekel. Hij was een intelligente jongen, schrijft Martijn Katan in een boek, dat gewijd is aan de verzetsactiviteiten van de familie Katan.

Volgens Maurits den Hartogh werden in zijn zaak herhaaldelijk papieren afgeleverd, die hij bij afwezigheid van neef Emile op diens verzoek aan Jaap Hogetoorn moest overhandigen. Hogetoorn maakte ook deel uit van de verzetsgroep Mekel.
Op 11 juli 1941 kreeg, verklaarde Den Hartogh na de oorlog, zijn neef bezoek van een man, met wie hij na ongeveer een kwartier het huis verliet. Van foto's herkende de getuige die man als de collaborerende politiebe-
ambte Marten Slagter. Den Hartogh had de moeder van Emile opgebeld, toen hij niet thuis was gekomen. Van haar hoorde hij dat zijn neef inmiddels naar Scheveningen was overgebracht.
Op 17 april 1942 is Katan in Amersfoort door het Feldkriegsgericht van de Duitse luchtmacht veroordeeld tot de doodstraf. Die is op 3 mei 1942 in concentratiekamp Sachsenhasuen uitgevoerd, tegelijk met de doodvonnissen van acht andere leden van de groep Mekel en 62 medewerkers van de Ordedienst. In het bericht waarin het fusilleren van Katan werd medegedeeld stond dat hij was terechtgesteld voor het bezit van verboden wapens, spionage en sabotage.
Katan is gecremeerd in concentratiekamp Sachsenhausen.

Zijn ouders en zus Evaline Sophia Paradies-Katan (30) zijn in mei en juli 1943 in Sobibor in het huidige Polen door de nazi's vermoord. Zijn oudste zus Marianne Eva-Anny-Nitzowitsch-Katan en haar man, journalist Meijer Nitzowitsch, probeerden naar Zwitserland te ontkomen. In de buurt van de Frans-Zwiterse grens werden ze opgepakt en via Pontarliers en het Franse doorgangskamp Drancy naar Auschwitz afgevoerd. In het vernietigings-
kamp is ze op 21 augustus 1942, één dag voorhaar 31ste verjaardag, samen met haar echtgenoot om het leven gebracht.

Informatie uit:
wo2slachtoffers.nl