Cornelis Limburg

Zoon van Antonius Hendricus Limburg (10 maart 1887 Den Haag - 15 mei 1938 Den Haag) en Neeltje van der Dos
(24 maart 1887 Katwijk aan den Rijn - 8 januari 1959 Den Haag).
Getrouwd op 29 januari 1930 te Den Haag met Johanna Louisa Bos, dienstbode, (18 september 1913 Den Haag).
Gescheiden op 3 maart 1942 te Den Haag.
Ze kregen drie kinderen : Henriette (1 mei 1929 Den Haag), Antonius Hendrikus (17 augustus 1930 Den Haag) en Johanna Cornelia (4 december 1932 Den Haag).
Het gezin woonde aan de Begoniastraat 72 in Den Haag. Zijn beroep was bakker, en hij werkte in de Coöperatieve Volksbroodbakkerij de Toekomst, die door Dormela Nieuwenhuis gesticht was.
in 1934 werd hij lid van de communistische partij. Hij hielp bij de Roode Hulp met het onderbrengen van emigranten (politieke vluchtelingen) uit Duitsland en was actief in de beweging die Indonesië onafhankelijk wilden maken. Tevens was hij werkzaam voor de vereniging Hulp aan Spanje. Op verzoek van de communist Marinus Hageman in 1939 nam hij een emigrant in huis. Zijn vrouw had echter een hekel aan politieke activiteiten en aan de organisaties waar hij voor actief was.
Kees stond op de lijst van linksextremisten van de Centrale Inlichtingendienst met de toevoeging : 'Secretaris districtsbestuur NRH (1937). Spreker'.
Bij de Duitse inval op 10 mei 1940 werd hij door de Haagse politie gearresteerd en geïnterneerd, ondanks dat het juist de communisten waren die de felste tegenstanders van Duitsland waren, terwijl de top van het leger juist vol landverraders en aanhangers van Hitler zat. Hij werd op 15 mei weer vrijgelaten.
Na de Duitse bezetting sloot hij zich aan bij het Haags communistisch verzet. Hij had een creatieve manier bedacht om De Vonk te verspreiden : hij huurde een broodkar, haalde brood bij een broodfabriek en ventte die uit bij partijleden, die hij dan en passant van een exemplaar van De Vonk voorzag.
Begin juni 1941 werden er massaal communisten gearresteerd en hij werd toen aangeraden om onder te duiken. Hij deed dat in Rotterdam, eerst bij Siem Groenendijk, in de Lisbloemstraat 21B, daarna achtereenvolgens bij Ernst, Beijerling en begrafenisondernemer J. van Maris aan de Schieweg 227. Bij toeval ontmoette hij Sally Dormits op straat die vanuit Den Haag, waar hij in dezelfde straat woonde, naar Rotterdam was vertrokken en daar een onderduikadres zocht. Limburg regelde dat Dormits bij hem op hetzelfde onderduikadres bij J. van Maris kon verblijven. Maar het was een te grote belasting voor Van Maris en korte tijd later werd via Ernst eerst een onderduikadres in de Nobelstraat gevonden en, toen dat niet betrouwbaar bleek, in de Zestienhovenstraat. Ook daar konden ze niet lang blijven. Dormits had een nieuwe vriendin, Selma, gekregen en die regelde een nieuw onderduikadres in de Bijlwerffstraat 37A, bij het echtpaar Pieter Baan en Paulina Bouwman dat ook in het communistisch verzet actief was.
Dormits kwam met allerlei materialen voor het verzet aandragen, zoals een schrijfmachine, stencilmachine en chemicaliën voor de fabricage van bommen voor zijn Nederlandse Volks Militie (NVM). Alhoewel Limburg hem daarbij hielp, vond hij dat Dormits erg veel risico's nam en zag het als een vorm van defaitisme dat Dormits dacht de oorlog toch niet te overleven, en daarom maar strijdend ten onder wilde gaan. Kees Limburg moet dus als lid van de NVM beschouwd worden. Omdat Limburg het te link vond worden, kreeg hij met hulp van Rotterdamse communisten een nieuw onderduikadres bij Siem Groenendijk in de Lisbloemstraat 21B in Rotterdam.
Op 23 juni 1941 werd zijn broer Antonius Hendrikus die in dezelfde straat woonde, gearresteerd door de Sicherheitsman Otto Lange, de Inlichtingendienstman Veefkind en de vooroorlogse politieinfiltrant Van Duivenboden. Zijn broer was echter niet bij het verzet betrokken. Na een paar dagen bleek dat de politie zich vergist had, en Kees moeten hebben.
Overigens kan de datum een typefout zijn en dat het 25 juni moest zijn geweest. Op die dag werden namelijk veel communisten gearresteerd in verband met de inval in de Sovjet-Unie ; dit waren de zogenaamde communistische functionarissenarrestaties.
Antonius werd overgebracht naar Kamp Schoorl en op 18 augustus naar Kamp Amersfoort. Hij werd in september 1941 uit Kamp Amersfoort vrijgelaten.
Vermoedelijk was Kees al bij zijn vrouw vertrokken en bij zijn broer die in dezelfde straat woonde ingetrokken, want later in Buchenwald gaf Kees het adres van zijn broer op als zijn laatste woonadres.
Hij maakte met zijn vrouw voor 29 april om twee uur 's middags een afspraak om hem op het station Bergweg zijn zomerkleren te overhandigen. Toen hij de kleren in ontvangst wilde nemen, werd hij plotseling door drie mannen besprongen en werd hij geboeid afgevoerd. Het waren politiemannen; één van hen was Johannes Hubertus Veefkind van de Haagse Politie Inlichtingendienst. Zijn vrouw riep : 'Nee, dat niet!', waaruit hij opmaakte dat zij hem verraden had. De arresterende Sicherheitsman was Fischer van de Referat IVE4 uit Den Haag.
Kees werd naar de Documentatiedienst aan de Laan Copes van Cattenburch 6 in Den Haag gebracht, en vervolgens naar het Oranjehotel, waar hij aan Fischer van de Referat IVE van de contraspionage werd overhandigd. Na twee weken werd hij voor verhoor overgebracht naar Binnenhof 7 waar hij door drie Duitsers en Veefkind verhoord werd. Ze vroegen hem waar hij woonde of overnacht had en hij antwoordde dat hij in hooibergen sliep. Veefkind controleerde de omslagen van zijn broek op kleine strootjes, en toen die er niet waren werd hij agressief. Hij sloeg hem enkele tanden uit de mond en deed een strop om zijn hals en dreigde hem te wurgen. Veefkind hield ondertussen een handdoek voor zijn mond om zijn schreeuwen te smoren. Hij werd met een flink bloedende mond naar het Oranjehotel teruggebracht. Ook bij verdere verhoren verraadde hij zijn adres bij Pieter Baan niet, waardoor Dormits maandenlang ongemoeid bleef en aan zijn Nederlandse Volks Militie door kon werken.
Limburg werd na enige tijd overgebracht naar Kamp Amersfoort, en op 10 oktober 1942 op transport gesteld naar het concentratiekamp Buchenwald. Daar gaf hij als reden voor zijn gevangenschap op 'War früher Mitglied der CPN'. In Buchenwald werd hij eerst ingedeeld bij het Aussenkommando Laura en op 3 augustus 1944 naar Mittelbau-Dora. In Mittelbau werd hij tewerkgesteld bij de afwetering en diende hij een verzoek in als geweermaker te mogen werken (vermoedelijk was dat een minder zwaar baantje, maar het kan ook zijn dat hij de illusie had sabotage te kunnen plegen). Later werd hij op transport gesteld naar het concentratiekamp Bergen Belsen, waar hij op 12 april bevrijd werd.
Zijn vrouw had het tijdens de oorlog met Duitse militairen aangelegd. Dientengevolge werd ze na de bevrijding kaalgeknipt en vervolgens in een kamp voor NSB'ers opgesloten. Hij heeft een aanklacht tegen haar ingetrokken om te voorkomen dat zijn kinderen te doen kregen met een moeder die heel lang gevangen zat.
Na de oorlog heeft hij twee jaar land voor de Politieke recherche Afdeling (PRA) gewerkt bij de vervolging van collaborateurs.

Informatie uit:
rudi-harthoorn.nl
openatchieven.nl
wiewaswie.nl