Otto Izaak Marinus Porton

Portret

Naam: Otto Izaak Marinus Porton

Geboren op 6 februari 1919 in Amsterdam

Beroep: cadet-vaandrig (KNIL)

Woonplaats: Leiden

Gearresteerd op 23 juli 1941

Nummer in 2e OD-proces: in ander proces veroordeeld

Straf: tuchthuisstraf

IM 314 OD lijst: K; nr. op bijlage 3B: 126

Overleden: 24 mei 2001 in lndianapolis (Louisiana, U.S.A.)

Otto Porton wordt geboren in Amsterdam op 6 februari 1919. Hij is de zoon van Izaak Marinus Porton en diens tweede echtgenote, Irma Hulda Anna Andersen. Hij studeert tijdens de Duitse inval op de KMA in Breda en is cadet-vaandrig der genie (KNIL). Samen met zijn vrienden en studiegenoten Sjoerd Nauta en Gijs de Jong gaat hij na de sluiting van de KMA eerst bij de Opbouwdienst werken. Dat bevalt hen echter niet. Ze vinden dat de officieren die daar werken een slappe houding hebben, dat geeft hen geen enkel vertrouwen dat ze daar iets kunnen gaan doen gericht op verzet. Porton en De Jong besluiten om te gaan studeren aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (A.L.O.) in Amsterdam. Daar komen ze in contact met een groep Amsterdamse studenten, die op studentikoze wijze grote plannen maken om wapens in handen te krijgen en om naar Engeland te vluchten. Daar komt allemaal niets van terecht. Intussen zijn ze via een andere voormalige cadet-vaandrig lid geworden van het Legioen oud-Frontstrijders (L.O.F). Ook daar ervaren ze eigenlijk geen mogelijkheden om echte verzetsactiviteiten te ontplooien, liefst willen ze naar Engeland vertrekken. Dan worden ze begin mei 1941 benaderd door de Leidse verzetsman Sjoerd Nauta. Hij wil hen helpen om via Frankrijk te ontkomen.

Doordat twee ander bekenden van Nauta, Kist en Van Olmen - die vóór hen langs die route proberen te ontsnappen - niet verder dan Marseille komen en terugkeren, wordt dat echter vertraagd. Als Nauta hen dan vraagt om voorlopig eerst voor hem wat illegale opdrachten uit te voeren, stemmen ze daar direct mee in. Ze stoppen hun opleiding aan de A.L.O.; die kost veel tijd en bovendien wordt die academie steeds meer gebruikt als middel voor Duitse propaganda. Als dekmantel voor hun illegale activiteiten gaan ze een boekhoudcursus volgen en ze huren een kamer in Leiden. De Jong heeft inmiddels de redactie van “Ik zal handhaaven” op zich genomen, het illegale studentenblad. Porton is adjudant van Nauta geworden en wordt ingewerkt als diens opvolger, voor het geval Nauta zou uitvallen. Er zijn inmiddels al de nodige arrestaties geweest in Nauta’s groep. Op een dag in juli 1941, ’s morgens om 7 uur, staan er ineens twee mannen van de Sipo in burger voor hun bedden. Die vinden in de kamer onder meer een gummiknuppel; gelukkig worden de andere wapens, waaronder twee de pistolen, niet gevonden. De Sipo-mannen nemen Porton mee, De Jong – die zijn kleren in de badkamer heeft liggen – mag blijven en kan Nauta waarschuwen. Porton wordt naar het Oranjehotel in Scheveningen gebracht en wordt beschuldigd van het doorgeven van inlichtingen over Schiphol, dus van spionage.

Twee weken later komt Nauta toch ook in het Oranjehotel terecht. In een proces in Utrecht worden Porton en Nauta eerst ter dood veroordeeld, later wordt dat omgezet in vijftien jaar tuchthuisstraf. Porton wordt net als Nauta op transport gezet naar het tuchthuis in Lüttringhausen/Remscheid, wordt daar bevrijd en keert terug naar Nederland. Hij overlijdt op 24 mei 2001 in Indianapolis, Louisiana.