Jhr. Jacob Johan Teding van Berkhout

Zoon van predikant Emile Arnold Teding van Berkhout (28 oktober 1855 Heumen - 25 oktober 1935 Den Haag) en Ernestina Carolina Jacoba Roeloffs (3 april 1859 Apeldoorn - 14 december 1937 Schalkhaar).
Getrouwd op 26 oktober 1911 te Laren met Jeanne Tutein Nolthenius (17 september 1890 Vlissingen - 22 april
1982 Beekbergen), dochter van de Apeldoornse oud-burgemeester. Ze kregen een dochter en 5 zonen.
Luitenant-kolonel bij het wapen der cavalerie.
Toen hij in Amersfoort gelegerd was, was hij tussen 1931 en 1933 groepsleider en hopman van de 1e groep Cay Noya in Amersfoort. In januari 1935 werd hij assistent voortrekkersleiding van de Amersfoortse Voortrekkers, de stam van de 5e groep. Later dat jaar werd hij groepsleider en oubaas van die groep en dit bleef hij tot hij werd overgeplaatst naar Apeldoorn. Het gezin vestigde aan Wilhelminapark 9.
In 1939 benoemd tot commandant van het eerste regiment huzaren-motorrijder, in de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn.
In de meidagen van 1940 was het gelegerd in Wassenaar. Het had de opdracht grote wegen vanuit Den Haag en de omgeving van het vliegveld Valkenburg te bewaken. Liet op 14 mei het materiaal op het Malieveld verbranden, ondanks de opdracht dit aan de Duitsers over te dragen.
Al gauw na zijn terugkeer in Apeldoorn begon hij het verzet te organiseren. Op 18 oktober 1940 werd de Apel-
doornse afdeling van de Ordedienst, een verzetsorganisatie, opgericht; Teding van Berkhout werd commandant van het district Apeldoorn.
Op vrijdag 15 mei 1942 werd hij in Ede door de Duitse Sicherheitsdienst gevangen genomen en naar het concen-
tratiekamp gevoerd, in juni naar de gevangenis in Scheveningen, terug naar Amersfoort, in januari 1943 naar Vught en in maart naar Haaren.
Hier werd tegen hem de doodstraf geëist ; hij werd veroordeeld tot "Schutzhaft bis Ende Krieg"- gevangenisstraf tot het einde van de oorlog.
Op 26 oktober 1943 werd hij overgebracht naar het vernietigingskamp Natzweiler, een plaatsje in de Franse
Ardennen, een hel op aarde. Op de koudste helling van de berg Struthof bouwden de nazi's hun enige concentra-
tiekamp op Franse bodem. Een kamp van de zwaarste categorie, vooral bestemd voor mensen die zich tegen het
natieregime hadden verzet. Onder gruwelijke omstandigheden hebben daar 52.000 mensen gevangen gezeten en dwangarbeid moeten verrichten; meer dan 25.000 zijn er omgekomen.
In het kamp Natzweiler werden ook Franse verzetsstrijders gefusilleerd, er was een gaskamer en een crematorium. Het kamp leverde gevangenen om proeven te doen met besmettelijke ziekten en gifgassen. De meeste gevangenen stierven echter door uitputting, want de doctrine van de nazi's was hier Vernichtung durch Arbeit. In de steengroeve moest rood graniet worden gehakt voor bouwwerken en beeldhouwwerken van de nazi's.
Natzweiler was een Nacht- und Nebelkamp, een kamp waarvan het bestaan geheim werd gehouden, waar mensen spoorloos konden verdwijnen. Door de Duitsers veroordeeld worden tot opsluiting in kamp Natzweiler was een soort uitgestelde doodstraf; je moest verdwijnen zonder dat je familie ooit te horen kreeg wat er met je gebeurd was.
Ongeveer 600 Nederlandse verzetsmensen met verschillende politieke achtergronden hebben er gevangen gezeten. De helft heeft de oorlog niet overleefd.
Op 13 mei 1944 stierf de luitenant-kolonel Jonkheer Jacob Johan Teding van Berkhout aan de ontberingen in dat kamp. Het duurde nog ruim een jaar voordat zijn echtgenote dit verschrikkelijke bericht ontving.

Hij ontving postuum het Verzetsherdenkingskruis.
Na de oorlog is een plaquette onthuld in het Teding van Berkhout-paviljoen van de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn.
In Amersfoort werd de stam naar hem vernoemd; Teding van Berkhoutstam.

Informatie uit:
genealogieonline.nl
openarch.nl
oorlogsbronnen.nl
apeldoornendeoorlog.nl
online-begraafplaatsen.nl
wiardibeckman.com
vrijheid.scouting.nl