Laurens Wezepoel

Lezing door Brigitte Wezepoel over haar schoonvader Laurens Wezepoel 8 mei 2025

Waarom ik hier als schoondochter – mijn naam is: Brigitte Wezepoel geboren in november 1943 - sta is mijn grote dankbaarheid jegens die dappere verzetsmensen e.a. met hun grote vaderlandsliefde en die hun leven vaak gaven voor onze vrijheid!
Ik heb een bijzondere schoonvader Laurens Wezepoel mogen hebben.
Lid van de Oranje Garde. Geboren januari 1915 te Voorburg en overleden oktober 1984.
Zijn eerstgeboren zoon heette Pieter Laurens Charles ook geboren te Voorburg in 1938 en overleden in 2015.
En daar begint bijna het verhaal, dat zijn vader in 1942 op z’n werk bij de Gemeentewerken door de Nazi’s gevraagd werd mee te gaan en Lau argeloos nog zijn gereedschapskist oppakte, want hij was o.a. instrumentmaker en dacht een klusje te moeten doen voor de vijand?!
Maar dat liep anders, hij werd samen met een ander lid van de Oranje Garde rechtstreeks naar de Scheveningse gevangenis ‘Het Oranjehotel’ gebracht!
Vandaar uit heeft hij aan kleine Piet ettelijke brieven geschreven!

En veel later natuurlijk hebben mijn man Piet en ik nog voor die kleine cel gestaan toen wij nog voor een verzetsgerelateerde bijeenkomst waren uitgenodigd.
Want ook mijn man had door dat oorlogsverleden als kind een trauma opgelopen, z’n kleutertijd overgeslagen door de werkjes die hij moest doen bv. hout sprokkelen bij station Voorburg waar hij gevangenen van de trein af zag springen met geweerschoten tot gevolg hebbende!

Daarvoor is hij veel en veel later behandeld bij Centrum ’45 te Oegstgeest waar veel kinderen ook behandeld werden en ik ging met hem mee omdat hij erg paniekerig was zelfs op nog op hoge leeftijd!

Het was ook de bedoeling geweest dat Lau vanuit die gevangenis gefusilleerd zou worden op de Waalsdorpervlakte maar vlak daarvoor was hij op transport gezet naar ettelijke gevangenissen, beginnende in Den Bosch, Kamp Haren, Amersfoort en uiteindelijk in Natzweiler Struthof in de Elzas. Vanuit dat kamp werd hij op 19 september 1944 geëvacueerd naar Dachau waar hij op 29 april 1945 werd bevrijd door de Amerikanen.
Door de jaren heen kreeg mijn schoonmoeder ettelijke keren een doodsbericht van Het Rode Kruis een afschuwelijke ervaring voor haar en gaf aan dat het bij die administratie nog goed mis was!

Uit praktische overwegingen was Pietje met z’n moeder bij zijn oma Van Vorselen ingetrokken. En kon zij ook gaan werken o.a. bij een wasserij, want uitkeringen had je toen nog niet!
Later reed hij op een fiets met houten banden richting Twente om bij boerderijen onderweg eten te verzamelen en om een slaapplaats soms in de hooiberg te vragen?!

Later heeft zij ook op die manier, die ik ook heldhaftig vind kleine Piet in Overijssel naar haar nicht en echtgenoot gebracht en wel Tante Mini en Oom Bertus Ruinemans, zodat hij aan kon sterken in die nare Hongerwinter!

In deze kerk is mijn schoonvader nog gedoopt op aandringen van zijn vader een marineman, die met verlof was en de dominee commandeerde:
‘En nu dopen’
Mijn man en ik zijn in 1972 notabene in deze Kerk getrouwd door mijn vader A.J. Dekker die hulpprediker was!
En mijn grootvader Dekker emerituspredikant heeft een tijdje waargenomen hier voor een zieke collega.
Het laatste kamp waar mijn schoonvader heeft gezeten was het concentratiekamp Natzweiler in de Elzas. ‘Het kamp van Nacht und Nebel’ oud-gevangenen
Floris Bakels schreef met die titel er een boek over!
En waar de gevangenen zich elke dag moesten verzamelen en urenlang op het plateau moesten staan in weer en wind!
En er elke dag 100 mensen moesten verdwijnen o.a. in de gaskamer!
Ook zijn er op Lau medische experimenten uitgevoerd waar hij tot aan zijn dood last van heeft gehad! En daardoor vroegtijdig was afgekeurd.
De Oranje Garde hier in Voorburg had ook contact met o.a. een verzetsgroep in Voorschoten met Leo v.d. Bijl bv. die na de oorlog een boek schreef ‘Zand over acht’, dat waren ook leden die doodgeschoten zijn!
In de wijk Starrenburg I zijn een groot aantal straten naar hen vernoemd.
De plaats Voorschoten is waar ik woon.
Mijn man en ik hebben destijds Leo v. der Bijl nog bezocht en die vertelde over het contact met Lau, die ook in dat boek staat beschreven!
Net als in Voorburg is in Voorschoten verraad geweest door een Nederlandse politieagent die zich in de Verzetsgroepen infiltreerde!

Mijn schoonvader was een integere man en alleen mededeelzaam als je z’n vertrouwen had gewonnen! Die eer heb ik ook mogen ondervinden!
Maar vooral als hij onder z’n vrienden van de Natzweilers was!
Zijn twee jongere kinderen Rob geboren in 1948 en Laura in 1959 hebben niet het gemis hoeven voelen zoals mijn man Piet heeft ervaren maar wel de pijn en het verdriet van hun vader in latere jaren!
Laura heeft op de lagere school er nog een spreekbeurt over gehouden.
Alle drie zijn kinderen + partners heeft Lau nog meegenomen voor de Nationale _ en Internationale herdenking in Kamp Natzweiler!

Mijn man heeft toen een groot aantal keren het Nederlandse Vaandel gedragen, hij was er 13 x bij!
En deed ook vrijwilligerswerk voor de Vrienden van Natzweiler.
Aan de meereizende arts kon hij dan zijn hart uitstorten!
En schreef ik het gedichtje daaromtrent
‘Mag ik deze grond betreden
Waar zovelen hebben geleden
Wat is mijn verdriet of tegenslag
Voor wat ik de ogen van de overlevenden zag.

God zij dank is mijn schoonvader teruggekomen. Hij kwam het tuinpad op van de Laan van Middenburg. Mijn man, kleine Piet speelde toevallig daar en riep z’n oma en Moeder ‘Wie is die man’?! Door vochtoedeem had zijn vader een opgezet hoofd!
Al gauw werd mijn schoonvader in een herstellingsoord aan de Vliet opgenomen.
Zijn ontspanning later was: vissen, en het lezen van luchtige cowboyboekjes en kaarten vaak groepsgewijs met z’n vrouw Tinie!
En op 24 december hun trouwdag werd ’t altijd gevierd met z’n kinderen en aanhang met een heerlijk visbuffet bij hen thuis!

‘Moge op deze bijzondere dag alle verzetsmensen ook in deze moeilijke tijd wereldwijd uiteindelijk rusten in Vrede’
Alsnog dank voor een vrij Nederland!

w.g. B.P. Wezepoel-Dekker.

Deze lezing over de verzetsgroep de Oranjegarde vond plaats tijdens het programma ‘Het Verzet opdat wij hen nooit vergeten’ in de Oude kerk in Voorburg op 8 mei 2025. Het vond plaats in het kader van het project 80 jaar Vrijheid in Voorburg en Leidschendam. Charlotte van Leeuwen en Mildred Anna Middendorp gaven een lezing over hun familieleden in de Oranjegarde, Adrie Simonis en Dirk Mourits, gefusilleerd en Koos Simonis (oprichter van de Oranjegarde), omgekomen door mishandeling.