Pieter Wapperom

Piet Wapperom (6 april 1913 - 22 november 1967) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog, die zowel tijdens als na de oorlog in het Oranjehotel heeft vastgezeten. Zijn verhaal getuigt van moed, opoffering en de prijs die hij, samen met zijn vrouw Kitty (zie Kitty Wapperom), betaalde voor hun verzet tegen de Duitse bezetter.

Piet Wapperom was medeoprichter van de Haagse Vonkgroep, een verzetsgroep die zich in eerste instantie toelegde op illegale propaganda tegen de bezetter. Ook hadden Piet en Kitty een onderduiker in huis. Nadat zijn jongere broer Hugo was gearresteerd en vermoord in concentratiekamp Groß-Rosen, werd de strijd grimmiger. Piet kocht twee pistolen, vormde de Haagse Mil-groep de Vonk met Jan van Kalsbeek, Evert Ruivenkamp, Henk Middendorp en Gerard van der Laan. Zij steken op 13 oktober 1942 de opslagplaats van de Duitse Wehrmacht in de 2e Lulolfdwarsstraat in brand.

In februari 1943 was Piet Wapperom verbindingsman tussen landelijke verzetsgroepen. Bij een geplande ‘tref’ in Utrecht werd hij gearresteerd door de Sicherheitsdienst en opgesloten in Rotterdam. Door langdurige infiltratie van onder anderen Van Soolingen van de Haagse Politie Inlichtingendienst/Documentatiedienst werd de Vonkgroep uiteindelijk opgerold. Op zoek naar Piet Wapperom en de pistolen werden vrouw Kitty en moeder Lena ook gearresteerd. Toen in Den Haag alles bekend was, ontdekte de SD dat de leider van de groep in Rotterdam gevangen zat en werd Piet naar Den Haag overgebracht. De leden van de sabotagegroep werden ter dood veroordeeld. Het doodvonnis van Piet werd uitgesteld door Johannes Munt, hoofdcommissaris van de Sicherheitspolizei, terwijl zijn medestrijders van de sabotagegroep werden geëxecuteerd. Vrouw Kitty kon niets ten laste gelegd worden en werd na zeven weken vrijgelaten. Zij bezocht vervolgens regelmatig het Binnenhof om voor het leven van haar man te pleiten. Na zeven maanden in het Oranjehotel (cel 607) te hebben doorgebracht werd Piet Wapperom vrijgelaten, nadat hij had verklaard uit de communistische partij te zullen stappen.

Na de oorlog volgden een illegale arrestatie door zijn voormalige strijdmakkers, na aantijgingen over collaboratie. Ondanks een onderzoek van de politieke opsporingsdienst, die hem vervolgens op vrije voeten stelde, werd hij in 1946 wederom gearresteerd en een jaar in het Oranjehotel en Kamp Duindorp vastgehouden, voordat er in 1947 een schuldig vonnis volgde door het Gerechtshof Bijzondere Rechtspleging. Vrouw Kitty bleef bij politiek en justitie voor zijn onschuld en vrijheid pleiten, wat uiteindelijk dankzij advocaat Arie van Namen ook lukte. In 1948 werd Wapperom volledig gerehabiliteerd door de Landelijke Ereraad der Illegaliteit, o.l.v. Van Heuven Goedhart. Hij werd vrijgelaten, maar zijn leven was inmiddels getekend door deze onrechtvaardigheid en juridische dwalingen. Hij keerde zich af van de politiek en werd directeur van de Delftsche Studenten Sociëteit ‘Phoenix’. Piet Wapperom overleed in 1967.

Zoon Hugo schreef de roman De Spinvlieg, waarin historische feiten zijn verwerkt. Zoon Petja zette zich in voor het belichten van gebeurtenissen in een podcast-serie over het Oranjehotel in Verzet. Kleindochter Annemieke ging op zoek naar het verhaal achter de verzetsgeschiedenis van haar grootouders in de docu-serie Sporen van de Oorlog.

Piet Wapperom's verhaal blijft een aangrijpende herinnering aan de offers die werden gebracht in de strijd voor vrijheid tijdens een van de donkerste perioden in de geschiedenis