Sieberen Altenburg

Ingestuurd door mevrouw Koek-Mudde.

Uiteindelijk worden er rond Kerstmis 1940 vijf mannen opgepakt, in verband met de tekening van het militair vliegveld Welschap te Eindhoven. Het is een prestigeproject van Willem Dijs, hoofd van de Philips-bewakingsdienst en in 1941 de nieuwe commissaris van Politie te Eindhoven.

Dijs zocht, met zijn trawanten, een mooie binnenkomer bij de Duitsers, het oprollen van een verzetsgroep.

Siebren Altenburg – Sep of Siep- voor zijn vrienden is nog een jongen, slechts 18 jaar. Hij werkt op de afdeling verkoop Nederland en Koloniën van de NV Philips aan de Ventoselaan in Eindhoven.

In het boek Levenslang door Jurr van der Giessen ISBN 90-76254-20-6 NUGI 648 uitgegeven door Lorelax Productions Mouderberg staat het hele verhaal uitgebreid beschreven.

Uit de voor iedereen toegankelijke archieven en uit het hierboven genoemde boek halen we de voor het verblijf in het Oranjehotel relevante passages:

Het ouderlijk huis van Siep Altenburg staat vlakbij het vliegveld Welschap en Siep kwam er vaak. In juni/juli 1940 spreekt hij zeer regelmatig met de Duitse militair Rudi Zumach, als hij de hond uitlaat rond het in aanbouw zijnde vliegveld.

Bij Philips werkt Siep op dezelfde afdeling als Louis Backus. Louis Backus en collega Jacob Mudde praten volop en open over het maken van plannen om naar Engeland uit te wijken. Louis meent dat er dan wel wat aan de Britten overhandigd moet worden, wil je als verzetsstrijder serieus genomen worden en zo maakt Siep een gedetailleerde tekening van het vliegveld en legt Louis Backus contact met plaatsgenoot Koos Dalmeyer, die de route naar Engeland zou weten.

Het kost Siep maanden om een goede kaart, bestaande uit 8 A4-velletjes, van het vliegveld te maken. Tegen kerstmis 1940 is de tekening gereed. Hij signeert hem SAlt. Louis Backus heeft wat minder succes met het vinden van een route naar Engeland.

Willem Dijs vraagt zijn handlangers een slachtoffer te zoeken en zo valt de naam van Louis. Dijs schakelt Julia Iding in, een aardig meisje uit Veldhoven dat, vanwege haar Joodse bloed, onder druk is gezet en voor de Duitsers werkt. Dijs wil de tekening waarover Julia spreekt, eerst wel zien, en daarom geeft Siep op 24 december op kantoor de tekening aan Louis, die deze diezelfde middag in lunchroom Verheugen in Eindhoven aan Julia toont. Vervolgens wordt Louis gearresteerd en verhoord. Op kerstochtend komt de foute politieman Van Dijk Siep thuis ophalen. Siep wordt via het politiebureau van Eindhoven ook naar de Gestapo-gevangenis in Den Bosch gebracht, waar hij werd verhoord. Omdat Siep thuis nimmer over zijn tekenwerk sprak, liet men de familie met rust.

Siep wordt op 31 januari 1941 overgebracht naar het Oranjehotel in Scheveningen.
Daar komt hij terecht in cel 359, een kleine cel die hij deelt met de “Geus” Janus Engels.

Op 9 april 1941 wordt Siep overgebracht naar Amsterdam om zijn proces bij te wonen. Na deze farce keert Siep terug naar het Oranjehotel. Omdat de eis doodstraf is, komt Siep alleen te zitten, in cel 527, op hetzelfde rijtje als zijn collega’s Louis en Jacob.

Op 14 juni 1941 opnieuw in de overvalwagen naar het proces in Amsterdam. De straf wordt opgelegd: levenslang, ivm de jeugdige leeftijd geen doodstraf, en tuchthuis. Op 12 augustus 1941 wordt het vonnis bekrachtigd door Gen. Christiansen. Siep moet zijn transport naar Duitsland in de gevangenis om de hoek, aan de Pompstationsweg, afwachten. De cellen zijn slechter, maar het regime is lichter.

Op 23 september 1941 vertrekt Siep Altenburg via Rheinbach naar Siegburg en later naar Dieburg en Coswig.

Na omzwervingen komt Siep op 29 mei 1945 in Luxemburg aan en rond 15 juni 1945 is Siep weer thuis, in Eindhoven.