Jacob Blokhuis

J. Blokhuis
(Jacob)

Verzet

Noordwijk 21 januari 1891
† Sachsenhausen 3 mei 1942

Jacob Blokhuis 1891-1942 (51 jaar)
Geboortedatum: 21 januari 1891
Geboorteplaats: Noordwijk
Overlijdensdatum: 3 mei 1942
Overlijdensplaat: Sachsenhausen Duitsland


Jacob Blokhuis - verzetsstrijder

Jacob Blokhuis bekocht zijn vertrouwen op een S.D.-erewoord met een fusillade.

Iedere, door de oorlog omgekomene bergt in zich een andere, een vaak grotere tragiek, dan iemand, die een natuurlijke dood sterft. Vele gefusilleerde verzetsstrijders zijn echter gestorven in de stellige wetenschap dat hun offer niet tevergeefs is geweest en dat zij naar beste weten ’t vaderland hebben gediend door alles te doen, dat het afwerpen van het Duitse juk kon bespoedigen. De dramatiek in het verzet van de majoor Blokhuis is, dat hij het zo goede wilde, dat hij het echter onjuist aanpakte en niet begreep hoe gemeen de bezetters waren. Later heeft hij het begrepen en volledig doorzien en stierf hij in het besef niet juist te hebben gehandeld.

Maar hoe het ook zij, majoor Blokhuis is tegen de bezetters in verzet gekomen en is daardoor anderen ten voorbeeld geworden. Een voortrekker, een pionier in het verzet. Hoe weinigen in verhouding tot het gehele Nederlandse volk uit de eerste jaren van de oorlog kunnen zich op dit predikaat beroemen!
Loopbaan

Loopbaan:
Majoor Blokhuis werd op 21 januari 1891 geboren te Noordwijk. Via de militaire opleiding aan het instructiebataljon te Kampen werd hij:

• op 21 juni 1909 benoemd tot 2e luitenant bij het 10e regiment infanterie,
• op 6 augustus 1918 tot eerste luitenant, leraar aan de Koninklijke Militaire Academie en adjudant van de gouverneur van de KMA,
• op 6 augustus 1929 tot kapitein en commandant van een compagnie geneeskundige troepen,
• op 16 februari 1940 bevorderd tot majoor en commandant 3e bataljon geneeskundige troepen.

Over zijn activiteiten in de meidagen van 1940 is weinig bekend. In het Duitse strafdossier wordt hij vermeld als “Sanitätsoffizier” te Amsterdam. Op 15 juli 1940 ging Blokhuis over naar de Opbouwdienst en werd op 26 oktober van dat jaar op non-activiteit gesteld.
Verzetskern:
Niet lang na de capitulatie van het Nederlandse leger werden vele officieren vanuit Den Haag benaderd om in eigen woonplaats verzetskernen te formeren uit oud-militairen. In Zeist bestond echter al een dergelijke organisatie van oudpersoneelsleden van het vliegveld Soesterberg. Deze Zeister organisatie had al een zekere omvang bereikt en beijverde zich om wapens te verzamelen. De contacten van de Zeister groep reikten steeds tot ver in het land.

Vanuit Den Haag kreeg een viertal officieren, woonachtig te Zeist, opdracht zich bij de Zeister verzetsgroep aan te sluiten. Onder hen bevond zich majoor Blokhuis. Nu had die groep – reeds juni 1940 gestart – van begin af aan de afspraak nooit over verzetswerk te spreken en alleen in geval van nood de bekende “coverstory” – in gezagsvacuüm tussen wegtrekken van bezetting en komst wettige regering de orde te handhaven – te laten horen. Ook Blokhuis deed ijverig mee en poogde wapens en explosieven te verzamelen.

Wilde alles weten …
Een ieder, die wapens op de kop tikte behoorde dat echter voor zich zelf te houden en er met niemand over te praten. Majoor Blokhuis daarentegen wilde graag weten waarover een ieder al zo beschikte. Militair gezien is dit volkomen terecht, tenslotte moest men weten over welke middelen en welke vuurkracht men kon beschikken in geval er gevechten zouden uitbreken. In ondergrondse verbanden deugde dit echter niet, door het feit dat de bezetters ieder tot doorslaan konden dwingen. Los van de Zeister groep had Blokhuis ook verbindingen met andere verzetsgroepen van oud-militairen.

Vergadering
Medio september 1941 vond onder het mom van een gezellig samenzijn een vergadering plaats van oud-officieren in een Utrechts restaurant. Blokhuis was hier ook bij. Voor zover valt na te gaan zijn alle daar aanwezige officieren na hun vertrek uit het restaurant gevolgd en daags daarop gearresteerd. Blokhuis werd overgebracht naar het toenmalige distributiekantoor aan de Hogeweg, waar een der leidende figuren van de Zeister OD werkzaam was. Tot degenen, die Blokhuis arresteerden behoorde de later zo berucht geworden SD-er Slachter.

“Erewoord”

Blokhuis werd te verstaan gegeven, dat hij en de andere OD-ers vrijuit zouden gaan, wanneer zij de wapens zouden inleveren. Het werd op erewoord beloofd. Blokhuis heeft daarop vertrouwd ….

Aan het Duitse strafdossier van het Feldgericht des kommandierenden Generals und

Befehlshabers im Luftgau Holland wordt ontleend, dat hij in het kader van het eerste “OD-proces”, waarin de groep Westerveld, waartoe Blokhuis behoorde, te Amersfoort werd berecht en ter dood werd veroordeeld wegens: “fortgesetzter Feindbegünstigung und verbotenem Waffenbesitz”.

Bij de eersten

Samen met 71 anderen werd majoor Blokhuis – hij was Ridder in de Orde van Oranje Nassau met de zwaarden en ontving de onderscheidingstekenen voor langdurige dienst als officier – op 3 mei 1942 te Sachsenhausen gefusilleerd. Zij waren vrijwel de eersten, die hun leven offerden voor de zaak van de vrijheid. Te hunner nagedachtenis schreef K.H.R. Josselin de Jong het volgende gedicht:

Een salvo klinkt – de dood is slechts één kogel,
En niemand weet wie hen begraven zal, –
Tegen de eeuwigheid is het zo weinig,
Maar twee en zeventig is hun getal.

Zij waren trots het Vaderland te dienen,
Wat is hun gevaar in hun vereend geval? –
Hun liefde was hun schild ende betrouwen,
Maar twee en zeventig is hun getal.

Zij meenden, dat geen macht hun kon beletten,
De vrijheid van het land ging bovenal, –
Er is zo grote blijschap in het offer …
Maar twee en zeventig is hun getal.

Een salvo klinkt – hun taak vond geen genade,
Doch wee dengeen, die hen vergeten zal, –
Tegen de eeuwigheid zijn zij zo weinig, –
Maar twee en zeventig is hun getal,
Straatnaam

Op 20 oktober 1952 is Jacob Blokhuis geëerd met een straatnaam: Jacob Blokhuislaan.