Jacobus Christiaan Boogaard

Boogaard was de tweede zoon van Jan Pieter Boogaard (1862-1912) en Henrica Wilhelmina Maria Kruys (1865). Woonde in 's-Gravenhage en gehuwd met Maria Anna Schalkwijk.
Boogaard was kapitein-vlieger toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Begin 1940 was hij bij de IVe Groep van de Strategische Verkenningsafdeling op Vliegbasis Gilze-Rijen waar kapitein-vlieger A.W.de Ruyter van Steveninck commandant was. Van 9-22 april 1940 waren ze in het kader van een oefening overgeplaatst naar het vliegpark Haamstede. Tijdens de meidagen van 1940 was hij terug op Gilze-Rijen, waar de Duitsers op 10 mei 04:10 uur begonnen met bombardementen met twaalf vliegtuigen. Na 2,5 uur was het afgelopen. De militairen hadden het dankzij vele loopgraven overleefd. Boogaard werd daarna belast met de leiding van het overvliegen van de nog beschikbare vliegtuigen naar vliegveld Haamstede, vanwaar de IVe groep bombardementen op vliegveld Waalhaven moest gaan uitvoeren. Nadat die ochtend ook vliegveld Haamstede werd gebombardeerd, stegen twee Fokkers op, de 606 en de 614. Beiden werden neergeschoten voordat ze hun bommen hadden geworpen. De bemanning van de 614, vlieger Klaas Zwarthoed en waarnemer Willem Meukens konden zich net redden. Ze gingen het verzet in.

Na de demobilisatie probeerde Boogaard tweemaal met een bootje naar Engeland over te steken; toen dat niet lukte, nam hij ontslag uit het leger en dook hij het verzet in. Hij woonde in Zeist en kwam bij de Ordedienst (Groep Westerveld). Nadat hij op 27 maart 1941 was gearresteerd werd hij naar het 'Oranjehotel' gebracht. Tussen 5 september 1941 en 11 april 1942 zat hij gevangen in Kamp Amersfoort.
Later werd hij overgeplaatst naar Oranienburg, waar hij met 73 anderen op 3 mei 1942 werd gefusilleerd.

In Zeist is een korte straat naar hem vernoemd : de Jacobus C. Boogaardlaan. Er staat slechts één rij huizen.

Informatie gehaald uit :
wo2slachtoffers.nl
wikipedia
oorlogsbronnen.nl