George den Boon

Ingezonden door Jacqueline 't Hart:

George den Boon is een zoon van Henk den Boon en Pietje Melgers. Vader en zoon zijn fervente zendamateurs. George gaat op 24 oktober 1938 vrijwillig vervroegd in militaire dienst. Hij moet opkomen in Bergen op Zoom en wordt ingedeeld bij de vierde compagnie van het derde grensbataljon (4-3GB).
Grensbataljons hebben als taak het stoppen, dan wel vertragen, van een grensoverschrijdende vijandige opmars. Toch besluit de legerleiding het grensbataljon niet bij de grens, maar noordelijker te stationeren. Vanaf januari 1940 is Georges onderdeel gelegerd in Willemstad. Op 11 mei, de oorlog is dan één dag oud, krijgt 4-3GB de opdracht om de door de Duitse parachutisten bezette Barendrechtse brug over de Oude Maas aan te vallen. Als de brug heroverd is, moeten de grensbataljons doorstoten naar vliegveld Waalhaven bij Rotterdam. Bekend is dat Duitse troepen zich verschansen in de aan de noordoostzijde van de brug gelegen Velo Witgoedfabriek. Het grensbataljon weet de Oude Maas over te steken en Heerjansdam te bereiken. Het bataljon van George nadert de brug vanuit het oosten. De burgemeester van Heerjansdam waarschuwt de bevelvoerder voor het grote aantal Duitsers in het fabriekscomplex bij de brug. De kapitein van 4-3GB besluit daarop, op 3km van de brug, terug te keren naar de relatief veilige zuidoever van de Oude Maas. De eenheden die de westflank van de brug moeten aanvallen, wachten tevergeefs op de eenheid van George. In plaats daarvan gaat het 4-3GB richting Wieldrecht, waar het op de vijand sluit, en George den Boon, samen met een aantal anderen, krijgsgevangen wordt gemaakt.
Na de capitulatie worden de krijgsgevangenen afgevoerd naar Duitsland, maar begin juni 1940 worden ze vrijgelaten. Zo komt George den Boon enkele maanden later weer thuis in Lekkerkerk. Hij is gefrustreerd door wat hij heeft meegemaakt. Hij voelt zich beledigd en is woedend op de Duitse bezetter.
Leendert Keesmaat, die onderwijzer in Lekkerkerk is geweest, polst hem of hij zich met zijn kwaliteiten als radiozendamateur wil inzetten voor de Vlaardingse verzetsgroep De Geuzen. Hij hapt gretig toe. George wordt ingezet bij andere activiteiten waarbij zijn bij het grensbataljon opgedane ervaring met springstoffen goed van pas komt. Eind 1940 worden de leden van De Geuzen één voor één gearresteerd. Op zijn 21ste verjaardag wordt George den Boon thuis in Lekkerkerk door de Sicherheitsdienst opgehaald en naar de Scheveningse gevangenis, 'Oranjehotel', overgebracht.

Op 24 februari 1941 begint in Den Haag het proces tegen De Geuzen. Op 1 maart 1941 maakt het gerechtshof de strafeisen bekend en op 4 maart 1941 volgen de uitspraken. Tegen achttien Geuzen wordt de doodstraf geëist, drie jonge Geuzen krijgen vanwege hun jonge leeftijd 'gratie'. George den Boon hoort bij de vijftien ter dood veroordeelden. Op 13 maart 1941 worden de vijftien Geuzen, tezamen met de drie communistische Februaristakers uit Amsterdam, op de Waalsdorpervlakte geëxecuteerd.
George den Boon is de jongste van deze achttien doden.Hij is één van de Achttien dooden uit het bekende gedicht van Jan Campert. Na zorgvuldige identificatie worden de stoffelijke resten elders herbegraven. Er is veel belangstelling als George op 10 mei 1946 in Lekkerkerk herbegraven wordt in hetzelfde graf als zijn broer Gerrit. Henk den Boon en Pietje den Boon-Melgers verliezen twee zoons aan de gevolgen van de oorlog.

In de afscheidsbrief aan zijn ouders, broers en zussen schrijft George:
Ik vraag u of jullie alstublieft niet in het 'zwart' zullen gaan voor mij, maar vrolijk zullen blijven. Ik huil niet, tenzij van blijdschap, omdat ik mijn leven heb mogen offeren voor mijn Vaderland en voor mijn volk.

In Schiedam is het George den Boonplein naar hem vernoemd.