Jan George Beunders

In het blad ‘Natzweilerberichten’, van de Stichting Vriendenkring van Oud-Natzweilers, verschijnt na Jan Beunders' overlijden het volgende ‘In Memoriam’:
"In de jaren van de Tweede Wereldoorlog heeft de arts Jan Beunders, naast deelname aan het Nederlands Binnenlands Verzet, vanaf het ogenblik dat onze Joodse landgenoten het lastig werd gemaakt door de Duitse bezetter, zich daadwerkelijk bezig gehouden met het bieden van hulp aan hen.
Hij bood hen op vele wijze hulp en bijstand, medisch en financieel.
Op 10 november 1942 werd hij gearresteerd en stond terecht zowel voor het “Deutsche Kriegsgericht” (spionage en verzet) als voor het Deutsche Landesgaricht, daar voor “Judenhilfe”. Hij werd ter dood veroordeeld, maar door een administratieve vergissing van de Sicherheitspolizei juli 1943 in vrijheid gesteld; echter zes maanden later weer gearresteerd. In de tijd dat hij op vrije voeten was, heeft hij wederom medische hulp geboden aan Joodse onderduikers, die werden verzorgd door een illegale groep.
Na zijn tweede arrestatie werd hij via da cellenbarakken Scheveningen; het S.D.-Lager Vught op transport gesteld naar het concentratiekamp Sachsenhausen. Vandaar naar de concentratiekampen Heidefeld en Rathenau. Daar bleek dat hij ‘N.N.-Häftling’ (Nacht und Nebel gevangene, dus terugkeer niet gewenst) was, werd hij op straftransport gestald naar het concentratiekamp Mauthausen, vandaar naar het concentratiekamp Ebensee.
Zowel in het concentratiekamp Vught als in het concentratiekamp Rathenau was Jan Beunders kamparts en deed als zodanig voortreffelijk werk ten bate van zijn medegevangenen. Maar ook in de concentratiekampen Sachsenhausen, Heidefeld, Mauthausen heeft hij, zoveel als in zijn vermogen lag zijn medegevangenen hulp geboden.
Na de bevrijding, mei 1945, van het kamp Ebensee werden de gevangenen van da verschillende nationaliteiten naar hun respectievelijke vaderlanden gerepatrieerd; ook de Nederlanders. Voor enige honderden gevangenen, lijdende aan vlektyphus, zware dysenterie en soortgelijke besmettelijke ziekten, was echter directe repatriëring niet mogelijk. Helaas was er voor hen onvoldoende medische hulp. De arts Jan Beunders, hoewel zelf in uiterst slechte toestand, bleef vrijwillig achter om hen medische hulp te bieden.
Dit had gezien zijn toestand, zijn dood kunnen zijn. Hij wist dit en bleef toch bij zijn patiënten.
Vanaf zijn terugkeer in Nederland tot op heden heeft J.G. Beunders honderden en honderden voormalige deelnemers aan het verzet, of zij al dan niet gevangen waren, zo ook oorlogsslachtoffers, medische hulp geboden.
Dit niet alleen kosteloos, maar in ieder opzicht op de meest genereuze wijze."