Hendrik Wielenga

Wielenga was laborant / elektrotechnicus in Delft en gehuwd met Catharina Johanna Ouwersloot. Hij sloot zich aan bij de Geuzengroep rond Bernardus IJzerdraat, en was leider van de Geuzen in Delft, de noordelijke Geuzen- verzetsgroep. Hij ging delen van zijn spionage-netwerk voorbereiden op paramilitaire activiteiten. Uitvalsbasis voor het Delftse verzet was Hotel de Bolk aan de Buitenwatersloot. Prof. Schoemaker nam Delft-Zuid voor zijn rekening.
Wielenga werd op 2 december 1940 gearresteerd. Na zijn arrestatie tot zijn dood zat Wielenga vast in het Huis van Bewaring in Scheveningen, 'Oranjehotel'. Op 4 maart 1941 is hij tijdens het zogenaamde Geuzenproces in het gebouw van de Hoge Raad aan het Plein in Den Haag tweemaal ter dood veroordeeld. Het Feldgericht legde hem voorst zeven jaar tuchthuisstraf op. Samen met 14 andere Geuzen en 3 Amsterdamse Februaristakers werd hij op 13 maart 1941 op de Waals- dorpervlakte gefusilleerd.
Hendrik Wielenga is één van de achttien in het gedicht Het lied der achttien dooden van Jan Campert. Wielenga is herbegraven op de gemeentelijke begraafplaats Jaffa te Delft,
grafnummer 259.
Op zijn graf staat onder meer de tekst : ,,Hun offer, ons leven" gegrift. Verwijzend naar de verzetsgroep waartoe hij en de andere slachtoffers behoorde. Postuum is hem het verzetskruis toegekend.
In Delft is de "Wielengahof" en in Schiedam de "Hendrik Wielengastraat" naar hem vernoemd.

Zijn weduwe ging onverdroten door met het verzetswerk en herbergde onder meer het echtpaar Max Cahn (1 december 1894 Mülheim, Dsl) en Sophia Schrijver. Beiden zijn op 3 augustus 1944 in haar woning gearresteerd. Cahn overleed op 30 januari 1945 in Presburg (Tsjecho-Slowakije), het huidige Bratislava (nu: Slowakije).

Informatie gehaald uit:
Wikipedia
www.erepeloton.nl
www.oorlogsgravenstichting.nl
www.wo2slachtoffers.nl