Stephanus Johannes van Royen

Woonde in Amersfoort. Zoon van Peter van Roijen (2 januari 1868 Veendam-9 april 1926 Utrecht) en Johanna Maria Eerkens (9 november 1873 Doesburg-18 februari 1949 Hengelo, Ov.). Gehuwd op 5 september 1923 in Teteringen met Henriette Adriana Sloot (15 oktober 1901 Leiden). Op 9 juli 1927 werd hun dochter Emilie Lucie geboren.
Stephanus stuurde in 1921 af aan de KMA. Vanaf 1923 woonde de tweede luitenant in Amersfoort, eerst op Leusderweg 177; enkele jaren later verhuisde hij met vrouw en dochter naar Borneoplein 21. Toen de inmiddels tot eerste luitenant bevorderde Stephanus een opleiding volgde aan de Hoogere Krijgsschool woonde het gezin, van 1933 tot 1936, in Den Haag. Vanuit Den Haag keerden ze terug naar Borneoplein 21. In 1938 werd Stephanus bevorderd tot kapitein.
In de oorlog maakte Stephanus deel uit van de Ordedienst (OD), groep Westerveld, een illegale organisatie van militairen, oud-militairen en burgers. In eerste instantie had men als doel de orde te handhaven na het spoedig verwachtte vertrek van de Duitsers. Toen dit niet reëel bleek, gingen de leden steeds meer actief verzet plegen, door middel van sabotage van Duitse netwerken en door het verzamelen van inlichtingen over de vijand, om die naar Engeland te kunnen sturen. De organisatorische kern van de OD werd in de lente van 1941 door de Duitsers opgerold; een groot deel van de districts- en plaatselijke commandanten werd toen gearresteerd.
Een eerste groep van 86 arrestanten, onder wie niet allen OD-leden, werd begin 1942 geleidelijk aan samengebracht in Kamp Amersfoort. Het 'eerste OD-proces' begon eind maart 1942 in het paviljoen van het Berghotel in Amersfoort. Telkens werd uit de 86 arrestanten een groep opgeroepen om verhoord te worden.
Op 3 april werd de laatste groep verhoord. Vijf dagen later, 8 april, werd in de SS-kantine van het kamp de slotzitting gehouden. Tegen 80 van de 86 werd de doodstraf geëist. De mannen werden in een aparte barak,
barak 4, opgesloten. Deze barak werd streng geïsoleerd. Op 11 april werd vonnis gewezen. Van de 86 hoorden zes tuchthuisstraffen tegen zich uitspreken, 80 werden ter dood veroordeeld. Die 80 werden naar barak 4 terugge-
bracht. In overvalwagens werden ze vervolgens naar de gevangenis in Utrecht overgebracht.
Door familieleden werden gratieverzoeken ingediend. In zeven gevallen werd de doodstraf omgezet in leven-
lange tuchthuisstraf, in één geval werd een nieuw onderzoek geëist. Vanuit Utrecht werden 72 personen, van wie doodvonnissen bekrachtigd waren, naar concentratiekamp Sachsenhausen afgevoerd.
Op zondagmorgen 3 mei 1942 werden zij daar man voor man met een schot in de nek afgemaakt.
Onder hen waren naast Stephanus Jacobus nog zes andere Amersfoorters. Stephanus is gecremeerd in het concentratiekamp Sachsenhausen.
in de Amersfoortse wijk Rustenbrug werd het Van Royenpad naar hem vernoemd.
Er is voor Stephanus Jacobus van Roijen een struikelsteen geplaatst voor Borneoplein 21 in Amersfoort.

Informatie uit:
wo2slachtoffers.nl
herdenkingsstenenamersfoort.nl
oorlogsbronnen.nl