Herman Wiardi Beckman

Was een Nederlandse politicus en een Nederlandse verzetsstrijder tijdens te Tweede Wereldoorlog. Bijgenaamd Stuuf.
Wiardi Beckman was namens de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP) lid van de Eerste Kamer.
Wiardi Beckman stamt uit een patriciërsgeslacht. Zijn overgrootvader Meindert Wiardi Beckman was van 1857 tot 1858 minister voor Hervormde Eredienst en lid van de Raad van State (1858-1863), zijn vader Jacob Wiardi Beckman (7 februari 1869 Amsterdam - 10 april 1938 Nijmegen) was zenuwarts en psychiater en zijn moeder Everdina Suzanna "Suze" Kuenen (27 april 1870 Leiden - 26 september Nijmegen) kwam uit een geslacht van wetenschappers.
Op 3 december 1927 trad hij in het huwelijk met Maria Petronella Margaretha Wackie Eysten (6 juli 1904 Den Haag), met wie hij drie dochters kreeg.
Beïnvloed door zijn moeder raakte Wiardi in de ban van het socialisme. De latere fractievoorzitter van de PvdA
Marinus van der Goes van Naters bewoog Wiardi Beckman ertoe om als achttienjarige lid te worden van de SDAP. Wiardi Beckman studeerde op dat moment geschiedenis aan de Leidse Universiteit bij de befaamde historicus Johan Huizinga en was een actief lid van het Leidse studentencorps. Later werd hij door het partijbestuur van de SDAP aangetrokken om Pieter Jelles Troelstra te helpen bij het voltooien van zijn Gedenkschriften. Na de dood van Troelstra in 1930 schreef Wiardi Beckman het laatste deel hiervan.
Vervolgens trad hij in dienst van de krant Het Volk, eerst als assistent-hoofdredacteur en later (1937-1940) als algemeen politiek hoofdredacteur.
In 1937 werd hij tevens lid van de Eerste Kamer. Bij de mobilisatie in september 1939 had Wiardi Beckman zich vrijwillig bij het leger gemeld. In mei 1940 werd hij gedetacheerd bij de Generale Staf en was hij een van de opstellers van de proclamatie waarin generaal Winkelman de capitulatie aan het Nederlandse volk meedeelde.
Onmiddellijk na mei 1940 ging Wiardi Beckman in verzet. Hij was onder meer lid van de redactie van de illegale krant Het Parool.
In de zomer van 1940 ontstond bij de regering in Londen tijdens het tweede kabinet Gerbrandy de behoefte om de regering te versterken met personen uit bezet gebied. Minister-president Gerbrandy en koningin Wilhelmina wilden daartoe Wiardi Beckman naar Londen laten overkomen. Met behulp van de geheim agenten Peter Tazelaar en Erik Hazelhoff Roelfzema zou hij worden opgehaald. Meerdere pogingen om vanaf het strand bij Scheveningen te worden opgepikt mislukten. In de nacht van 17 op 18 januari 1942 ging het definitief fout en werd Wiardi Beckman met Frans Goedhart op het strand gearresteerd.
Na gevangenschap in het Oranjehotel - 18 januari 1942 tot 6 november 1942 cel nummer 506, Amersfoort - 16 november 1942 tot januari 1943 en van september 1943 tot oktober 1943, Vught - januari 1943 tot september 1943 en Haaren werd hij overgebracht naar het concentratiekamp Natzweiler - van oktober 1943 tot juli 1944 (op 27 april 1943 door een Duitsgerecht veroordeeld tot "Nacht-und-Nebel-Gefangene") en vervolgens naar Dachau, Dachau nummer 103175. In Dachau ontmoette hij op 20 oktober 1944 Nico Rost met wie hij gesprekken voerde over journalistiek en de wenselijke politieke situatie in Nederland na de oorlog. Met medegevangene Pim Boellaard en Oscar Mohr vormde hij een tegenwicht tegen de barbarij van het kampregime.
Ondanks waarschuwingen van zijn kameraad Pim Boellaard had hij het op zich genomen om de zieken in het kamp te verplegen. Op 15 maart 1945 overleed hij in Dachau aan vlektyphus.
Ed Hoornik schreef een gedicht ter nagedachtenis aan zijn medegevangene Beckman:
Toen schoof hij zacht zijn arm onder de mijne door.
Zeg mij - zijn stem werd warm - aan wien ik toebehoor.

Postuum werd hem het Verzetskruis 1940-1945 toegekend.
Naar Wiardi Beckman is het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid genoemd: de Wiardi Beckman Stichting.
Op 15 maart 2016 is 71 jaar na zijn overlijden in Nijmegen een herinneringsbank onthuld ter nagedachtenis aan Wiardi Beckman. De Stichting Stuuf had hiervoor het initiatief genomen.
Op 8 september 1960 is hij herbegraven op het Ereveld Loenen te Loenen.

Informatie uit:
genealogieonline.nl
verzetsmuseum.org
wikipedia
oorlogsgravenstichting.nl
parlement.com